وبلاگ

اگر شما یک استارتاپ تاسیس کردید یا در سازمانی بزرگ به مدیریت مشغولید ، احتمالا پس از فرونشستن شوق و ذوق‌تان برای رسیدن به استقلال کاری یا جایگاه ؛ متوجه می‌شوید که تکنولوژی‌ها یا فرآیندهای کاری به خصوص نیستند که برای شما مزیت رقابتی پایدار ایجاد می‌کنند . برای مثال در کشور خودمان ایران وقتی یک بانک سیستم الکترونیکی خدمات به مشتریان را راه‌اندازی کرد ، مدت کوتاهی ‌نگذشت که تمام بانک‌های رقیب آن را ایجاد کرده و حتی خدماتی بهتر از بانک بخت برگشته اول ارائه کردند !!!!!!!!!!!!!!!!!

پس کلید ایجاد مزیت رقابتی پایدار چیست ؟

جواب :  منابع انسانی ارزشمند است. منابع انسانی شما ، مزیت رقابتی پایدار شماست، چون به راحتی قابل کپی برداری ، تقلید و جایگزینی نیستند. از طرفی در بحران‌های سازمان این منابع انسانی ارزشمند شماست که به شما توانایی مواجهه با چالش‌ها را می دهد.

به همین دلیل شرکت‌هایی مانند گوگل ماکروسافت یا فراری از هیچ هزینه‌ای برای شاداب نگه‌داشتن روحیه کارکنان خود دریغ نمی‌کنند.

چرا روحیه کارکنان و رضایت شغلی آنها را باید در صدر کارهای مدیریتی خود قرار دهید ؟‌

اگر شما مدیری هستید که معتقدید :

«علاقه‌مندی به کار مهم نیست و کارمندان فقط باید وظیفه خود را انجام دهند و به ازای آن حقوق بگیرند.»

باید بدانید که :

اولا ناراضی‌ها بهره ‌وری کمتری دارند.

شاید بد نیست که بدانید ، مرکز پژوهش‌های مجلس میانگین کار هر کارمند ایرانی را ۲۲ دقیقه در روز اعلام کرده است.

به نظر شما چند درصد کارمندان در ایران ناراضی اند که میانگین کاری هر کارمند فقط ۲۲ دقیقه اعلام شده ؟؟؟؟

دوما شرکت‌های موفق زیادی به این نتیجه رسیده‌اند که ناراضی‌ها مشتریان را فراری می‌دهند .

مثلا در شرکت‌های خدماتی حفظ یا فراری دادن مشتری به کارمندانی که در خط مقدم با آنها سروکار دارند ، بستگی دارد.

سوما ناراضی‌ها بیشتر غیبت می‌کنند. شاید کارکنانی را دیده باشید که همیشه از مرخصی ها کمال استفاده می‌برند تا چند روز دور از میز کارشان باشند.

و در نهایت ناراضی ها از رفتارهای انحرافی استقبال می‌کنند!!!!!

مثلا استعفا می دهد یا به جای کار کردن وقت خود را در اینترنت می‌گذراند یا وسایل اداری را برای مصرف به خانه می برد یا پست‌های اینستاگرام را در محل کار چک می‌کند و …….

بنابراین همه این‌ها خروجی کار یا فرایند کارهای شرکت شما را تحت تاثیر خود قرار می‌دهند.

فکر می‌کنم حالا روشن شد که : چرا کارکنان شما در پایان ساعت اداری کنار دستگاه ورود و خروج صف می‌کشند و در خروج از هم سبقت می‌گیرند؟

چرا کارمندان مشتاقانه در تقویم‌شان روزهای تعطیل را جستجو می‌کنند ؟

چرا صبح با آه و ناله سر کار می آیند؟

چرا از زمین و زمان ایراد می گیرند؟